باسمه تعالی
یادگیری غیر لذت بخش برای معلم و شاگرد به عنوان یک مانع خلاقیت محسوب می شود. زیرا ما وقتی از یادگیری لذت نبریم، یادگیری عمیق و پایدار را تجربه نمی کنیم. لازم به توضیح است که اگر یادگیری ما عمیق نباشد و بخواهیم این دانش آموز را به فهم کاربرد، تجزیه و تحلیل، و ترکیب که عالی ترین سطح خلاقیت در یادگیری است تبدیل کنیم خیلی مشکل خواهیم داشت. زیرا خلاقیت در سطح ترکیب فعالیتهای شناختی در ذهن ما و شاگردانمان اتفاق می افتد ولی ما بدون لذت بردن از درس و کلاس، یادگیری و فعالیت آموزشی نمی توانیم آن را به صورتی خلاق، مؤثر و کارآمد تبدیل کنیم. به همین دلیل لذت نبردن از درس عامل عمیق نشدن یادگیری و توقف فعالیتهای مغزی در سطح کرتکس ( پوسته) مغز می شود. همیم عامل موجب میشود خلاقیت به عنوان یک فعالیت زیر کرتکسی و فرآیندی در بخش عمیق تفکر ایجاد شود.
یکی از چیزهایی که در یادگیری غیر لذت بخش برای معلم و شاگرد وجود دارد، این است که طول زمان کلاس از لحاظ روانی و عاطفی خیلی زیاد می شود و شاگرد و معلم انگیزه گوش دادن و فهمیدن را از دست می دهند. علاوه بر این میزان فعالیت و گرایش خلاق شاگرد به یادگیری هم بسیار کم می شود. زیرا در یادگیری غیر لذت بخش رفتارهایی چون کنجکاوی، پرسشگری، تفکر نقاد، تفکر خلاق و جستجو گری ذهنی کم می شود.
پس باید با دقت، حوصله و تمرکز حواس، مهار خوب گوش دادن، خوب نگاه کردن، شیرین حرف زدن، استفاده از نمایش در روش تدریس و بهره برداری از الگوی یادگیری مشارکتی، میزان لذت یادگیری در کلاس را افزایش دهیم تا زمینههای خلاقیت در کلاس درس ما فراهم شود.
شاگردان هر چه معلم را فعال تر، شادتر و سرزنده تر ببینند و خودشان در یادگیری سهیم باشند، از یادگیری لذت بیشتری میبرند و به درخواستها و انتظارات آموزشی معلم خود بیشتر و بهتر پاسخ میدهند.
نظرات شما عزیزان:
نادپور(با سواد باشیم تا بهتر زندگی کنیم) 
ساعت11:03---23 مرداد 1393
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
